Konflik isu Kampung Buah Pala perlu ditangani segera

Kerajaan Pulau Pinang wajar berbincang dengan pemaju untuk rangka formula pampasan penduduk

"KAMI berharap Ketua Menteri dan kerajaan Pakatan Rakyat membela perkampungan 'High Chaparral' yang berusia 100 tahun seperti dijanjikan." Begitulah suara hati penduduk Kampung Buah Pala yang kini berada di persimpangan, sama ada kekal di kampung yang diwarisi daripada nenek moyang sejak lebih seabad lalu, atau mencari penempatan baru.

Rayuan kira-kira 300 penduduk itu terpampang di atas satu kain pemidang yang tergantung di pintu masuk perkampungan itu, yang kini terus berjuang untuk mempertahankan penempatan berkenaan.

Walaupun undang-undang jelas menunjukkan mereka mesti mengosongkan tanah seluas 2.6 hektar yang dimiliki Koperasi Pegawai Kerajaan Negeri Pulau Pinang sebelum 3 Ogos ini, tetapi 23 keluarga bertekad untuk kekal di situ.



Bagi penduduk, mereka adalah pemilik tanah itu selepas Helen Margaret Brown memberikannya kepada nenek moyang mereka sebelum merdeka, tetapi tanah itu sudah dijual kepada koperasi oleh kerajaan negeri terdahulu pada harga yang lebih rendah daripada nilai pasaran. Lantaran itu mereka tetap dengan pendirian tidak akan berpindah dari perkampungan yang dianggap sebagai satu-satunya kampung tradisi masyarakat India di negeri ini.

Kini penduduk masih menjalani kehidupan seharian seperti biasa walaupun hari-hari terakhir mendiami perkampungan yang dikenali sebagai 'High Chaparral' Pulau Pinang' semakin hampir.

Ahad lalu, mereka mengadakan upacara walakappu iaitu acara tradisi masyarakat India untuk menanti kelahiran bayi. Ia bagi meraikan S Nalani, 30, yang bakal melahirkan bayi sulungnya, yang juga generasi keenam di perkampungan itu.

Suami Nalani, S Kumar, 29, tidak menampakkan wajah risau mengenai nasib masa depan kampung mereka, sebaliknya yakin anak sulungnya yang bakal dilahirkan tidak lama lagi akan dapat menyambut hari jadi pertama tahun depan di kampung itu.

Apapun, menyusuri perkampungan yang terletak di kawasan berbukit di Gelugor itu, secara kasarnya tidaklah menampakkan ia satu perkampungan yang dikatakan kampung warisan yang boleh dibanggakan.

Namun berada di kampung itu lebih tenang dengan kehijauan pokok dan suasana kampung. Apatah lagi, apabila menjelang petang kawanan lembu akan pulang selepas seharian berkeliaran di kawasan hutan berdekatan.

Dengan hampir 200 ekor ternakan khususnya lembu yang dibela oleh penternak di kampung itu, bau hancing air kencing dan tahi lembu yang menyambut 'kedatangan' tetamu ke kampung itu, mungkin sesuatu yang tidak akan ditemui di perkampungan lain di negeri ini.

Tanpa mempersoalkan hak penduduk memperjuangkan kampung yang sudah merakam ribuan kenangan manis, penduduk perlu bersikap rasional dalam menangani kemelut yang dihadapi sekarang, bukannya emosional.

Mereka bukan saja perlu melihat kepada keputusan mahkamah tetapi juga mesti memikirkan masa depan anak cucu tanpa dipengaruhi oleh mana-mana pihak yang cuba mengambil kesempatan untuk menjadi 'hero' dalam isu itu.

Penduduk boleh berusaha melambatkan tindakan 'pengusiran' oleh pemaju dengan menggunakan 'talian hayat', tetapi soalnya sampai bila dan berapa banyak 'talian hayat' yang mereka ada.

Mungkin sudah sampai masanya penduduk memikirkan untuk mengikut jejak langkah 10 keluarga yang sudah menerima pampasan daripada pemaju di antara RM140,000 hingga RM260,000 sebelum ini.

Penduduk juga perlu sedar mereka selama ini diperalatkan oleh ahli politik bagi meraih sokongan pada musim pilihan raya dan dibiarkan terkapai-kapai selepas pilihan raya berlalu.

Mereka perlu bertanya selama mana lagi mahu bertahan di kampung itu yang terletak di tengah kawasan perumahan. Pernahkah penduduk memikirkan soal ternakan mereka yang tidak disenangi jiran bersebelahan.

Dengan lembu berkeliaran sehingga merosakkan harta benda, tiada padang ragut bagi ternakan itu mencari makan, ia boleh menimbulkan kemarahan penduduk kampung lain. Penduduk perlu faham bahawa mereka tidak lagi berada pada tahun awal kemerdekaan atau di pedalaman, tetapi alaf baru dan terletak di sebuah bandar raya.

Pada masa sama, kerajaan negeri juga perlu menunjukkan komitmen untuk membantu penduduk dengan memberi pilihan yang konkrit, bukannya bersikap mencari salah orang lain.

Sama ada kepemimpinan kerajaan negeri terdahulu bersalah atau tidak apabila menjual tanah itu kepada koperasi, ia bukan boleh diputuskan dalam masa sehari dua sedangkan penduduk semakin tersepit.

Sehingga kini, kerajaan negeri belum lagi menawarkan satu alternatif terbaik kepada penduduk walaupun menyedari pilihan yang penduduk adalah keluar dari kampung itu.

Ketua Menteri, Lim Guan Eng, sebelum ini menyatakan penduduk wajar menerima pampasan walaupun beliau menyedari pemaju, Nusmetro Ventures (P) Sdn Bhd tidak perlu berbuat demikian kerana tidak diarahkan oleh mahkamah. Ketua Menteri juga dilaporkan berkata, kerajaan negeri akan 'memastikan' pemaju membayar pampasan kepada penduduk jika mereka berpindah.

Meskipun kerajaan negeri sering membangkitkan soal pampasan, tetapi tiada butiran lanjut diberikan. Kalau betul kerajaan negeri mempunyai perancangan, mereka perlu memperincikan soal pampasan, penempatan sementara bagi penduduk dan rumah kekal.

Pada 2007, koperasi menawarkan rumah berharga RM75,000 dengan keluasan lantai 850 kaki persegi dengan harga diturunkan kepada RM1; subsidi sewa rumah RM750 sebulan selama tiga tahun; bayaran kos perpindahan RM1,000 atau ganti rugi tunai RM90,000 jika penduduk tidak mahu terima tawaran tunai.

Jika tawaran sebelum ini ditolak oleh sebahagian besar penduduk, inikan pula tawaran kerajaan negeri sekarang yang tidak memberikan sebarang butiran. Sudah tentu penduduk tidak berani untuk memberi persetujuan kerana mereka tidak tahu apa bentuk pampasan yang akan diberikan jika setuju berpindah.

Apa salahnya kerajaan negeri berbincang dengan pemaju untuk merangka formula mengenai pampasan yang akan diberikan. Dalam keadaan sekarang, pemaju yang berkeras tidak mahu memberi pampasan kepada penduduk, juga perlu bertolak ansur dan tidak mengabaikan tanggungjawab sosial mereka kerana selagi isu itu tidak diselesaikan, selagi itulah projek yang bernilai RM200 juta di kawasan itu tidak dapat dijalankan.

Apabila sudah ada formula, kerajaan negeri perlu panggil penduduk untuk berbincang dan jelaskan keadaan sebenar mengenai kedudukan tanah berkenaan dari segi undang-undang. Jika mereka memahami keadaan sebenar dan rasional perpindahan itu, tiada sebab untuk penduduk menolak tawaran yang diberikan.

Cetak

三语并重，四育同修

报导教育部將削減學校3個科目，即音樂、體育及科學節數，以增加英文學習時間。本人不十分同意这种的作法。因为教育本来的目的就是要培养每一个人成为有健全人格的人。我小学就读于槟城的辅友小学，我还记得辅友小学的校歌的一段里有提及三语并重，四育同修，三语并重就是注重中文，国文及英文。 何谓四育同修，四育就是蔡元培教育论集里有提及的（一）体育，（二）智育，（三）德育，（四）美育。这四育是一样重要，不可放松一项。因此我们不能为了达到特定的学术指标， 而忽视了学童们其他方面的发展而是到国家社会不能取得全面及均衡的发展。我本身的看法是与其削減即音樂、體育及科學節數， 不如用创意的方法把这些科目与英语教学结合而达到一石二鸟的功能。以我本身教日语的经验来谈， 如果处理的好，通过歌唱来教导语文不但能制造更轻松的学习环境， 同时也能提高学员对语文学习的兴趣。世界日益进步，科技不断变化而世界各地教育制度及方法也不断地演变。为了使到我国的教育制度系统能不断改进 及提升我国作为国际性的教育中心， 我国也有需要参考其他国家如印度及瑞士， 学习这些国界在保留自己的传统语言同时，也能够有效提高学生的英文应用能力。在制定教育制度的时候我们也必须考量到每个学生有不同的质量及智能据哈佛卡尔纳博士（Howard Gardner）的理论，每个身心正常的人都有8种的智能。这8种智能包括了1）言语智能，2）音乐智能，3）数学逻辑智能，4）空间观想智能，5）体力智能，6）交际智能7）个人领悟的智能8）与大自然沟通的智能。每个人都有这8种的智能但强弱的程度依个人的成长环境而不同。如果能够以这原理来掌握到学生的学习习惯及态度，学校的老师就可以依学生的本性来适合的方法来教导学生。中古到今，教育的目的是一样，今天我们提及全面及均衡的发展，而以前圣贤们也需要精通四书，五经及六艺术。 总而言之教育本来的目的就是要培养每一个人成为有健全人格的人。

by 吴和豪

BUKIT KOMAN山埃采金事件

Thursday, 16 July 2009
美国的Newsweek(新闻周刊)，Life（生活杂志），Life（老爷）等都是1930年代经济不景气时创办的，要应付经济不景气，必须找到别人想不到的方繁荣壮大。所以说不景气的年代是[伪装的祝福] (blessing in disguise)，表面上看来是满倒霉的，实际上是可以激发出可长可久经营智慧好机会。对企业是如此，对政党政府也是何尝不是如此。（引自杨照之言）希望纳吉总理领导的大马政府能像美国的Newsweek(新闻周刊)，Life（生活杂志），Life（老爷）等的企业一样，以创意的方法走出低迷之后继续繁荣壮大。也希望总理能关注BUKIT KOMAN山埃采金事件。

by RAKYAT

http://www.1malaysia.com.my/index.php?option=com_jb2&PostID=91&view=post&Itemid=60&lang=ci